Pomniki i tablice w Szczecinie

Nazwa:

Halinie Nowackiej-Durnaś i Wacławowi Piotrowskiemu

Rodzaj:

Tablica

Czas powstania:

2006

Materiał:

różowy granit

Wymiary:

69 x 119 cm

Lokalizacja:

Staromłyńska 13, Zespół Szkół Muzycznych

Literatura:

Zespół Szkół Muzycznych im. Feliksa Nowowiejskiego w Szczecinie. 60-lecie. Szczecin 2006, str. 17; Zespół Szkół Muzycznych im. Feliksa Nowowiejskiego, w: Encyklopedia Szczecina, tom II, red. T. Białecki, Szczecin 2000, s. 695

W budynku Zespołu Szkół Muzycznych, przy klatce schodowej na I piętrze tablica z różowego granitu (wymiar: 69 x 119 cm): „Halinie Nowackiej – Durnaś// Wacławowi Piotrowskiemu//założycielom w 1946 roku// pierwszej polskiej//szkoły muzycznej w Szczecinie//Szczecin 2006//Uczniowie”. Tablicę odsłonięto w 2006 r. podczas obchodów 60. lecia istniena szkoły muzycznej w Szczecinie. Halina Nowacka-Durnaś (1909-2005) przybyła do Szczecina 19 sierpnia 1945 r. z myślą zorganizowania tutaj szkoły muzycznej oraz Oddziału Biura Koncertowego. Początkowo rozpoczęła pracę jako nauczycielka śpiewu i muzyki w Państwowym Gimnazjum i Liceum Janiny Szczerskiej znajdującym się przy al. Piastów 72. Inspirowana przez lubelskie środowisko muzyczne otworzyła 1 lutego 1946 roku za zezwoleniem Ministerstwa Kultury i Sztuki prywatną Niższą i Średnią Szkołę Muzyczną, której została dyrektorką. Wszelkie działania Haliny Nowackiej-Durnaś w kierowanej przez siebie placówce zmierzały do pobudzenia i rozwoju kultury muzycznej w powojennym Szczecinie, stworzyła zrąb, podstawy szkolnictwa muzycznego dając podwaliny pod jego dalszy rozwój.
Wacław Piotrowski (1876-1958) wykształcenie zdobywał w czasie, gdy nie było państwa polskiego. Gimnazjum kończył w Gnieźnie, studia muzyczne oraz uniwersyteckie w Lipsku i Berlinie. Pracę zawodową rozpoczął w Szczecinie, gdzie w latach 1905-1907 w Konserwatorium im. Hugo Riemanna uczył gry na skrzypcach i teorii muzyki. Później był Berlin, gdzie w 1921 się doktoryzował, Królewiec i wreszcie Poznań. Tam przez niemal 20 lat, do wybuchu drugiej wojny światowej wykładał w Konserwatorium i na Uniwersytecie. W czasie okupacji nauczał w konspiracji. W 1945 wyruszył na Pomorze Zachodnie, towarzysząc ekipie Wojewody Leonarda Borkowicza. Tu od 1945 do 1951 był m.in. przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji dla Przydziału Poniemieckich Instrumentów Muzycznych, od 1947 był dyrektorem artystycznym w Związku Kół Śpiewaczych i Zespołów Instrumentalnych Pomorza Zachodniego, a także brał udział w pracach Robotniczego Towarzystwa Muzycznego, organizującego i prowadzącego orkiestrę symfoniczną, przekształconą następnie w Państwową Filharmonię. To Wacław Piotrowski w 1948 roku, obok m.in. Stefana Gościniaka i Tadeusza Szlęzaka, pomagał publiczności Szczecina wejść w zaczarowany świat muzyki, przy pomocy krótkich prelekcji i komentarzy poprzedzających koncerty szkolne, popularne i symfoniczne orkiestry RTM. Przez dwie kadencje był także radnym Miejskiej Rady Narodowej. A przede wszystkim od 1946 do 1953 był dyrektorem, a w następnych latach, aż do śmierci, nauczycielem gry na skrzypcach i teorii w Średniej Szkole Muzycznej.
 

Pokaż obiekt w serwisie Geoportalu m. Szczecin