Odpowiedzi na interpelacje/zapytania

W odniesieniu do Pańskich pytań zawartych w zapytaniu (znak BRM.I.0003.310.2013.IŁ z dnia 6 grudnia r. w sprawie szyldów i reklam na budynkach w Śródmieściu uprzejmie informuję:
1. Czy zapisy aktualnie obowiązującego mpzp „Centrum A są wystarczające, aby przeciwdziałać praktykom umieszczania na elewacjach atrakcyjnych architektonicznie kamienic niedopuszczalnych wizualnie szyldów i różnej maści napisów tudzież zaklejania witryn?
Zapisy Miejscowego planu zagospodarowania mają zastosowanie, gdy inwestor przystępuje do zamierzenia budowlanego (remontu, przebudowy lub rozbudowy) w danym kwartale (terenie elementarnym) objętym planem. W celu uzyskania pozwolenia na budowę musi przedstawić projekt i odpowiednie do zakresu robót uzgodnienia, spełniając zapisy zawarte w MPZP. Problem stanowi okoliczność, gdy najemca lokalu nie zamierza przeprowadzać „modernizacji”. Wówczas stan zastały, tak jak w tym przypadku, budzi jednoznaczne negatywne odczucia przestrzenne potęgowane przez kontrast z nową zabudową sąsiednią. Podkreślić należy również fakt że, w omawianym przypadku większość tych pseudo-reklam wyklejonych jest na szybach od wewnątrz lokali stanowiąc pewien swoisty sposób zagospodarowania wnętrza.
2. Czy możliwe byłoby wprowadzenie takich rozwiązań odnośnie nośników reklamowych, które szanowałyby obiekty uznane za zabytkowe i znajdujące się albo w gminnej ewidencji albo w wojewódzkim rejestrze?
Uwarunkowania podane powyżej, dotyczące zapisów planu odnoszą się również do budynków zabytkowych. W przypadku gdy obiekt budowlany figuruje w rejestrze zabytków, umieszczenie reklamy wymaga pozwolenia, wydanego po uzyskaniu zgody Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Natomiast gdy budynek wpisany jest tylko do gminnej ewidencji zabytków (jak w tym przypadku) obowiązują zapisy mpzp. Na etapie tworzenia planu jak i w przypadku wydawania Decyzji o warunkach zabudowy (w przypadku braku mpzp) Biuro Miejskiego Konserwatora oraz Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków uczestniczy w tworzeniu zapisów dotyczących formy i sposobu umieszczania reklam na budynkach zabytkowych.

3. Czy wywieszenie tego typu reklam jak choćby na narożnym (Obrońców Stalingradu / Kaszubska) lokalu użytkowym nie winno być z kimkolwiek uprzednio konsultowane pod kątem zgodności z obowiązującym mpzp i wymagające jakiegokolwiek pozwolenia?
Zgodnie z zapisami art. 29 ust. 2 pkt. Ustawy Prawo budowlane zainstalowanie urządzeń oraz tablic reklamowych nie wymaga uzyskania pozwolenia. Odrębnym przypadkiem jest reklama umieszczona w pasie drogowym (reklama, której wymiar w rzucie poziomym „wchodzi” na chodnik stanowiący część pasa drogowego). W tym przypadku ZDiTM jako zarządca terenu opiniuje w Biurze Architekta Miasta możliwość umieszczenia reklamy. Na tym etapie można jednoznacznie określić czy wielkość, kształt oraz miejsce umieszczenia reklamy zgodne jest z zapisami miejscowego planu zagospodarowania i czy można wydać stosowną zgodę na jej lokalizacje.
4. Czy na terenie szczecińskiego śródmieścia, istotnie dość unikalnego w skali ogólnopolskiej ze względu na zwartą zabudowę mieszkaniową z przełomu XIX/ XX w., nie można by wprowadzić rozwiązania w postaci parku kulturowego? Takie rozwiązanie pomogłoby w kompleksowej ochronie cennej zabudowy.
Rozwiązanie w postaci stworzenia parku kulturowego w obrębie Centrum Szczecina jest krokiem we właściwym kierunku, o czym świadczy przykład istniejącego parku kulturowego w Krakowie. Jest to jeden ze sposobów na zahamowania powiększania się chaosu przestrzennego w zakresie reklamy wizualnej w mieście. Jednocześnie nie można zapominać że stworzenie parku kulturowego powinno odbywać się w ścisłej współpracy z zarządcami wspólnot mieszkaniowych. Propagowanie i edukacja w zakresie estetyki, kształtowania dobrych wzorców przestrzennych powinno stanowić podstawę do tworzenia jednorodnej, spójnej i przyjaznej przestrzeni miejskiej. Należy stworzyć również odpowiednie umocowania prawne dające narzędzie zarządcom do egzekwowania, od najemców i mieszkańców wspólnot, ustaleń w zakresie estetyki.