Interpelacje i zapytania radnych - VII kadencja 2014-2018

Wnoszę o odmowę udzielenia pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej 74025 ,,PSZ SZCZECIN-STEPOWA" przy ul. Stepowej 7, działka nr72/1 z obrębu 4201 w centrum geograficznym Osiedla Płonia, Śmierdnica, Jezierzyce.
Wnoszę, aby procedura ewentualnego udzielenia pozwolenia na budowę przedmiotowej stacji telefonii komórkowej została poprzedzona sporządzeniem oceny oddziaływania na środowisko, czego podstawą jest nakazanie inwestorowi sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko dla przedmiotowej inwestycji.

Powyższy obowiązek wynika z USTAWY z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. 2008 Nr 199 poz. 1227), której Rozdział 5 dotyczy Oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, a art. 96. określa wprost, że :
„[1. Organ właściwy do wydania decyzji wymaganej przed rozpoczęciem realizacji przedsięwzięcia, innego niż przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, które nie jest bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynika z tej ochrony, jest obowiązany do rozważenia, przed wydaniem tej decyzji, czy przedsięwzięcie może potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000.]”.
W mojej ocenie, a przede wszystkim, co najmniej 421 (!) mieszkańców niewielkiego Osiedla i sygnatariuszy protestu w tej sprawie, ta inwestycja należy do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, i wymaga zgodnie z art. 71. 1. (Rozdział 3 przywołanej Ustawy) uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
 

W toku podjętych w tej sprawie konsultacji społecznych, w tym przede wszystkim z Komitetem Protestacyjnym i jego sygnatariuszami oraz w wyniku uzyskanych od ekspertów opinii ustaliłem ponadto, że:
• Zgodnie z Rozporządzeniem nr 113/2006 Wojewody Zachodniopomorskiego z dn. 22 sierpnia 2006r. w sprawie ustanowienia Planu ochrony dla Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszcza Bukowa”, a dokładnie w jego § 49 dot. Eliminacji zagrożeń zewnętrznych dla Parku w zakresie gospodarki przestrzennej i działalności inwestycyjnej prowadzonej w otulinie, w ust. 1. Ogranicza się lokalizację nowej zabudowy pogarszającej walory krajobrazowe i przyrodnicze Parku – a czym innym może być 50 metrowa stalowa wieża? Bo chyba nie zabudową upiększającą owe walory krajobrazowe?
• Zgodnie z art. 33 Ustawy o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz.U. 2004 Nr 92 poz. 880) zabrania się podejmowania działań mogących, osobno lub w połączeniu z innymi działaniami, znacząco negatywnie oddziaływać na cele ochrony obszaru Natura 2000, w tym w szczególności pogorszać stan siedlisk przyrodniczych lub siedlisk gatunków roślin i zwierząt, dla których ochrony wyznaczono obszar Natura 2000, wpływać negatywnie na gatunki, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000 i pogorszać integralność obszaru Natura 2000 lub jego powiązania z innymi obszarami – a czym innym jest bezsporne zwiększenie siły pola elektromagnetycznego oddziaływującego w sposób ciągły na sąsiadującą faunę i florę?
• Zgodnie z art. 28 ust. 2 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku prawo budowlane (dalej PrBud) stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujący się w obszarze oddziaływania obiektu. Art. 3 pkt 20 PrBud stanowi z kolei, że przez obszar oddziaływania obiektu należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu, w tym zabudowy, tego terenu. W tym kontekście należy zauważyć, że § 314 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie stanowi, że budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi nie może być wzniesiony na obszarach stref, w których występuje przekroczenie dopuszczalnego poziomu oddziaływania pola elektromagnetycznego, określonego w przepisach odrębnych dotyczących ochrony przed oddziaływaniem pól elektromagnetycznych. W orzecznictwie sądowo administracyjnym wskazuje się przy tym, że oceniając miejsca dostępne dla ludności w rozumieniu art. 124 ust. 2 Prawa ochrony środowiska trzeba mieć na uwadze nie tylko legalną zabudowę istniejącą w chwili obecnej, ale również zabudowę mogącą powstać w przyszłości zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym (wyrok NSA z dnia 7 sierpnia 2014 r.; sygn. akt II OSK 419/13; wyrok WSA w Gliwicach z dnia 3 października 2013 r.; sygn. akt II SA/Gl 755/13; wyrok WSA we Wrocławiu sygn. akt II SA/Wr 743/12; wyrok NSA z dnia 31 maja 2010 r. II OSK 719/09). Negatywne oddziaływanie pola elektromagnetycznego (przekraczające dopuszczalne wartości określone rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz. U. Nr 192, poz. 1882) występującego w przestrzeni nad gruntem nie może bowiem naruszać granic cudzej nieruchomości. Podkreślenia wymaga, że stosownie do § 314 cytowanego już rozporządzenia budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi nie może być wzniesiony na obszarach stref, w których występuje przekroczenie dopuszczalnego poziomu oddziaływania pola elektromagnetycznego, określonego w przepisach odrębnych dotyczących ochrony przed oddziaływaniem pól elektromagnetycznych. Należy ocenić zatem, czy realizacja zamierzenia inwestycyjnego (stacji bazowej telefonii komórkowej) nie wpłynie w niedopuszczalny sposób na możliwość przyszłego zagospodarowania terenów sąsiednich, a więc, czy planowana inwestycja nie spowoduje nadmiernego ograniczenia praw do sąsiednich nieruchomości, bądź naruszenia istoty prawa własności, w tym przypadku przez możliwość promieniowania w miejscach dostępnych dla ludzi. W tym zaś celu niezbędne jest odniesienie się do możliwej zabudowy na terenach sąsiednich (por. wyrok z dnia 6 lipca 2015 r., WSA w Krakowie, II SA/Kr 641/15).
W świetle powyższego odnieść się należy do pierwotnie przedłożonych przez inwestora przekrojów głównych wiązek promieniowania anten sektorowych. Z przedstawionych rysunków niezbicie wynika, że wartości dopuszczalnego poziomu oddziaływania pola elektromagnetycznego zostaną przekroczone, co najmniej na wysokości odpowiednio:
• w przypadku sektora 1 – 6,8 m,
• w przypadku sektora 2 – 4,8 m,
• w przypadku sektora 3 – 5,8 m.
Jak słusznie zauważył inwestor dopuszczalna zabudowa na obszarze oddziaływania może mieć nawet 12 metrów. Nie zmienia tego fakt, iż inwestor wyraźnie jedynie na potrzeby niniejszego postępowania i w celu uzyskania pozwolenia na budowę, zmienił kąty wiązek i przedstawił nowe przekroje (k. 124 akt). Pierwotnie przedłożone przekroje wskazują wyraźnie, dla jakich parametrów wiązek została zaprojektowana przedmiotowa stacja bazowa, i że są to parametry niezgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Zwłaszcza, że strony postępowania nie będą miały technicznej możliwości kontroli zmiany tych parametrów po realizacji inwestycji.

Z powyższego wynika również, że stronami niniejszego postępowania jest zdecydowanie liczniejsza grupa mieszkańców, niż właściciele ośmiu sąsiadujących nieruchomości, którzy zostali poinformowani o wystąpieniu przez inwestora z wnioskiem o pozwolenie na budowę.

W tym stanie rzeczy wnoszę, jak na wstępie.
 

Interpelujący Radni:

Odpowiedzi na interpelacje/zapytania: