Honorowi Obywatele Miasta Szczecin

Ks. Arcybiskup prof. dr hab. dr h.c. Kazimierz Majdański urodził się 1.03.1916 r. w Małgowie (ziemia kaliska) jako trzynaste dziecko Józefa i Rozalii Majdańskich. W 1934 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku.

Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez Gestapo wraz z profesorami i alumnami Seminarium 7.11.1939 r. Odtąd był więziony kolejno we Włocławku, Lądzie, Sachsenhausen i Dachau. W Dachau został poddany zbrodniczym doświadczeniom pseudomedycznym. Po uwolnieniu obozu (29.04.1945 r.) otrzymał w Paryżu święcenia kapłańskie (29.07.1945 r.). Następnie odbył studia we Fryburgu Szwajcarskim.

Po powrocie do Polski pracował najpierw w duszpasterstwie, następnie był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownych we Włocławku i przez ponad 18 lat redaktorem naczelnym "Ateneum Kapłańskiego". W 1956 r. zorganizował krajowe duszpasterstwo lecznictwa i kierował nim. Współorganizował Komisję Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Rodzin.

Mianowany przez bł. Papieża Jana XXIII biskupem pomocniczym we Włocławku w dniu 19.11.1962 r., otrzymał sakrę biskupią 24.03.1963 r. z rąk Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Brał czynny udział w pracach II Soboru Watykańskiego.

Jako wykładowca, redaktor i duszpasterz interesował się w sposób szczególny problematyką rodzinna. Założył pierwszy w świecie akademicki Instytut Studiów nad Rodziną (29.04.1975 r.). Na życzenie Papieża Jana Pawła II brał udział w przygotowaniach Synodu biskupów o rodzinie 1980 r., a także przebiegu Synodu. Uczestniczył w tworzeniu Papieskiej Rady Rodziny. W latach 1981-1993 był członkiem Prezydium tejże Rady.

Jako były więzień obozów angażuje się w dawanie świadectwa o martyrologii duchowieństwa polskiego w czasie II wojny światowej. Przewodniczył sekcji badań historycznych nad stratami Kościoła katolickiego w okresie II wojny światowej. W 1970 r. przedstawił Papieżowi Pawłowi VI i Watykańskiemu Sekretariatowi Stanu memoriał nt. strat duchowieństwa polskiego w hitlerowskich obozach koncentracyjnych. W 1975 r. składał w Monachium zeznania podczas procesu byłego lekarza hitlerowskiego, dr. H. Schutza, szefa stacji doświadczalnej w Dachau. W uznaniu wkładu w dzieło pojednania polsko-niemieckiego otrzymał (w 1991 r.) najwyższe odznaczenie niemieckie, przyznawane obcokrajowcom: Das grosse Verdienstkreuz mit Stern des Verdienstordens der Bundesrepublik Deutschland.

W latach 1979-1992 był pasterzem diecezji szczecińsko-kamieńskiej, odbudowując ją i rozszerzając jej ramy organizacyjne, tak, że w roku 1992 mogła zostać podniesiona przez Papieża Jana Pawła II do godności metropolii. W diecezjalnym programie duszpasterskim centralne miejsce zajęła troska o rodzinę. Otaczał także szczególną opieką ludzi pracy.

Zabiegał o rozwój nauki na Pomorzu Zachodnim, utrzymując stałe kontakty z przedstawicielami świata nauki, podejmując starania o utworzenie Uniwersytetu Szczecińskiego, zakładając w Szczecinie Wyższe Seminarium Duchowne oraz filie Instytutu Studiów nad Rodziną.

Uniwersytet Szczeciński w 1992 r. nadał Ks. Arcybiskupowi doktorat honoris causa. Jest autorem ponad 30 pozycji książkowych i około 250 artykułów, w różnych językach. Dokonał licznych tłumaczeń, opracowań i recenzji. Jest redaktorem szeregu pozycji książkowych.

Nadanie Honorowego Obywatelstwa Miasta Szczecina przez Radę Miejską stanowi wyraz uznania i wdzięczności władz i mieszkańców Miasta dla pracy duszpasterskiej, umacniania roli Kościoła i Polski nad Odrą i Bałtykiem.