Odpowiedzi na interpelacje/zapytania

Odpowiadając na Pani interpelację w sprawie ustalania liczby miejsc postojowych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego w dzielnicy Śródmieście przedstawiam następujące informacje.
W interpelacji przywołała Pani uchwałę nr XV/486/99 Rady Miasta Szczecina z 25.10.1999 r. w sprawie zmiany S.28 planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego na obszarze miasta Szczecina, na terenie ograniczonym ulicami Piłsudskiego, Wyzwolenia i Jedności Narodowej (obecnie al. Papieża Jana Pawła II). Zgodnie z ustaleniami tego planu, realizacja każdego nowego obiektu, rozbudowa, modernizacja lub zmiana sposobu użytkowania obiektu istniejącego, jest uwarunkowana umieszczeniem na terenie inwestycji odpowiedniej dla jego prawidłowego funkcjonowania liczby miejsc postojowych. Jeżeli realizacja potrzeb parkingowych jest niemożliwa na terenie inwestycji, dopuszczono inny sposób rozwiązania przez inwestora problemu potrzeb parkingowych w drodze umowy z Zarządem Miasta. Wskaźniki potrzeb parkingowych oraz zasady innych rozwiązań problemu potrzeb parkingowych określiła Rada Miasta w odrębnej uchwale.
Uchwała, na którą powołują się przytoczone wyżej zapisy planu, to uchwała nr L/703/94 Rady Miasta Szczecina z 9 maja 1994 r. w sprawie umów partycypacyjnych określających wzajemne zobowiązania i świadczenia na rzecz budowy parkingów. W załącznikach do uchwały określono wskaźniki parkingowe do obliczenia zapotrzebowania na miejsca postojowe, uzależnione od rodzaju obiektu lub funkcji terenu.
Uchwała nr L/703/94 stała się przedmiotem skargi, której wynikiem jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodka Zamiejscowego w Szczecinie z 5 grudnia 2002 r. (sygn. akt SA/Sz 881/02). Na mocy tego wyroku uchwała nr L/703/94 straciła ważność. NSA stwierdzając nieważność ww. uchwały uznał, że brak było podstaw prawnych do regulowania w zaskarżonej uchwale, stanowiącej akt prawa miejscowego, kwestii zobowiązań parkingowych inwestorów. Takiej podstawy nie dawały przepisy ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym, obowiązującej w dacie uchwalania przedmiotowej uchwały. Obecnie obowiązująca ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym także tych podstaw nie zawiera.
Wobec braku odrębnej uchwały, nakładającej na inwestorów obowiązek budowy parkingów, zobowiązania takie formułowane są w ustaleniach miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, na podstawie wskazań zawartych w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Miasta Szczecina.
W obowiązującym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Miasta Szczecina, obszar miasta został podzielony na trzy strefy parkowania:
1. strefę I – centralną śródmiejską, w której obowiązują niskie wskaźniki miejsc postojowych i limitowanie dopuszczalnej ich liczby oraz ograniczenia dla samochodów wynikające np. z odpowiedniej organizacji ruchu, strefy płatnego parkowania. W strefie obowiązuje priorytet dla transportu zbiorowego, a zalecana odległość dojścia do przystanków nie powinna przekraczać 300 m;
2. strefę II – obejmującą obszary intensywnej zabudowy miejskiej, w której również obowiązują ograniczenia parkowania, ale wskaźniki miejsc postojowych są wyższe niż w strefie I. W strefie tej może obowiązywać priorytet dla transportu zbiorowego, a zalecane odległości dojść do przystanków powinny wynosić 300–500 m. W obszarach nasilonego ruchu można wprowadzić dodatkowe ograniczenia np. lokalne strefy płatnego parkowania;
3. strefę III – obejmującą obszary ekstensywnej zabudowy miejskiej, gdzie ruch samochodów osobowych nie podlega ograniczeniom, nie ma też ograniczeń związanych z parkowaniem.
Orientacyjne zasięgi stref przedstawione są na rysunku Studium, a ich granice precyzowane są na poziomie planów miejscowych.
Należy zaznaczyć, że szczegółowe zasady regulujące kwestie miejsc postojowych zawierają plany miejscowe powstałe po 2003 roku.