Zasłużeni obywatele

Wojciech Lizak

Wojciech Lizak - dr nauk humanistycznych, historyk. Studia: Wydział Prawa UAM w Poznaniu (1974), doktorat (1986) za rozprawę Polska w 1948-1956 na tyle sytuacji w europejskich krajach socjalistycznych. W 1974-1975 aplikant w Prokuraturze Wojewódzkiej w Szczecinie, w 1976-1977 starszy asystent w Instytucie Zachodniopomorskim, w 1978-1981 starszy asystent w Instytucie Nauk Ekonomicznych Politechniki Szczecińskiej, adiunkt w tymże instytucie do 1991. W 1990-1993 sekretarz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Szczecinie. W 1990-1994 członek Rady Miejskiej w Szczecinie, w 1991-1993 współzałożyciel i dyrektor ds. programowych w Radiu „As” i telewizji „Morze”. W 1994-2002 adiunkt w Instytucie Historii Uniwersytetu Szczecińskiego. Od 1996 właściciel Antykwariatu Wu-eL i domu aukcyjnego działającego m.in. we Wrocławiu, Gdańsku i Warszawie. Od 2017 współzałożyciel organizowanego muzeum poświęconego polskim dziejom Szczecina. Na potrzeby tego muzeum zostało zgromadzone blisko 1000 obiektów – zdjęć, plakatów, ulotek, obwieszczeń, planów, map – obrazujących polski Szczecin w latach 1945-1948. Nie wchodząc w szczegóły, zdaniem fachowców zbiór ten nie posiada odpowiednika w żadnej kolekcji prywatnej lub państwowej w Szczecinie i całym kraju.

W 1980-1981 aktywny działacz regionalnych i krajowych tzw. struktur poziomych, będących w opozycji do aparatu PZPR. W 1981 jeden z inicjatorów Przymierza Społecznego „Odrodzenie”, będącego formacją polityczną opartą na ideałach „Solidarności” oraz idei ewolucyjnej zmiany systemu i budowy społeczeństwa obywatelskiego. W 1981 autor artykułów do niezależnego pisma „Kwadrat”. Współorganizator strajku na Politechnice Szczecińskiej przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego 13-15 XII 1981. Od grudnia 1981 do września 1986 represjonowany za działalność w strukturach poziomych i pozbawiony prawa do wykonywania zawodu nauczyciela akademickiego. W stanie wojennym współpracownik grupy opozycyjnej o nazwie Międzyzakładowy Komitet Koordynacyjny, odpowiedzialnej za zbieranie informacji i pozyskiwanie środków finansowych dla poszkodowanych przez reżim, uczestnik strategicznych spotkań opozycji. W 1982-1989 autor artykułów do niezależnych czasopism: „Obraz”, „Bis”, „Aspekty”, „Jedność”, „Res Publica”, „Więzi”, „Tygodnik Powszechny” oraz w prasie emigracyjnej. W 1989 prelegent na rzecz OKP Ziemi Szczecińskiej na temat idei społeczeństwa obywatelskiego oraz redaktor materiałów wyborczych. W drugim obiegu wydał prace Polacy w ZSRR w latach 1917-1939 oraz Węgry 1956, Próba zapisu wydarzeń. Za całokształt działalności opozycyjnej nie dostał zezwolenia na pracę na powstającym w Szczecinie uniwersytecie. W 1998 opublikował Polska w latach 1945-1956. W 2013 wydał wspólnie z synem Karolem Lizakiem Powstanie styczniowe – nieznane obrazy, zapomniane wiersze. Autor albumów przedstawiających historyczną ikonografię Szczecina, Wrocławia i Warszawy. W oparciu o własne zbiory opracował 90 wystaw prezentowanych w wielu miastach w Polsce, w tym w Senacie RP.

Za publikacje na temat stalinowskiego aparatu represji, obok Stefana Kisielewskiego, w 1988 laureat nagrody Adolfa Bocheńskiego. W 1990 za źródłowe opracowanie korespondencji Polaków zsyłanych do sowieckich łagrów nagrodzony przez redakcję „Res Publica”. W 2014 wraz z synem Karolem Lizakiem otrzymał nagrodę specjalną fundacji Identitas za album Powstanie styczniowe – nieznane obrazy, zapomniane wiersze. W 2018 nagrodzony medalem Wolności i Solidarności.

Uchwała Rady Miasta Szczecin nr XLI/1142/22 w sprawie zasad przyznawania Medalu za Zasługi dla Miasta Szczecina

Wniosek o przyznanie medalu (.doc, 12,1 KB)