Projekty uchwał Rady Miasta

1. Na wstępie zaznaczę, że nie sprzeciwiam się stosowaniu metody zapłodnienia pozaustrojowego. Wolałbym jednak, by procedowanie uchwały odbyło się w inny sposób, w szerokim dialogu społecznym bez kolejnych z góry i jednostronnie narzuconych rozwiązań przez jedną grupę społeczną, gdyż niemal zawsze kończy się to odrzuceniem takiego projektu. Dlatego proszę już teraz o odesłanie projektu uchwały do odpowiednich komisji, gdzie będzie miał szansę zostać przedyskutowany, a wnioskodawcy będą mieli okazję uwzględnić przedyskutowane zmiany. Zasadne byłoby również przeprowadzenie z mieszkańcami konsultacji społecznych, skoro projekt ma być prawdziwie obywatelski.

2.1 Przypomnę także skandaliczny tryb w jakim usiłowano wcześniej wnieść projekt uchwały na obie sesje rady miasta. Wszystko odbywało się na ostatnią chwilę, w dniu zwołania sesji, gdy jednocześnie pozostałe uchwały w innych sprawach zostały przedłożone wielokrotnie wcześniej. I nie ma tu żadnego znaczenia, że praktyki te były zgodne z prawem. Istotne tu jest to, że taki arogancki sposób stanowienia prawa uniemożliwia mieszkańcom nie tylko wypowiedzenie się w sprawach publicznych, ale także w ogóle zapoznanie się z oficjalnym projektem uchwały. Co więcej, nie tylko mieszkańcy ale także sami radni powinni mieć odpowiednio długi czas, aby zapoznać się z tak obszernym projektem.

2.2 Zwoływanie sesji nadzwyczajnej także nie wydawało się właściwe, skoro już tylko zgodnie z samą nazwą powinno odbywać się to w sytuacjach nadzwyczajnych, absolutnie wyjątkowych, wymagających pilnej reakcji, bez której doszłoby do narażenia gminy na na poważne konsekwencje. Proszę na przyszłość nie nadużywać tego trybu zwoływania sesji, gdyż inni radni całkiem słusznie nie będą mieli obowiązku w nich uczestniczyć.


3.1. Co do meritum. Moje zastrzeżenia budzi DYSKRYMINACYJNY limit kwot dofinansowania. Nie do zaakceptowania jest sytuacja, w której dostęp do wskazanej metody leczenia będą miały pary lepiej usytuowane materialnie lub ze znaczną zdolnością kredytową. DOSTĘP do tej "metody leczenia" powinien być RÓWNY dla wszystkich mieszkańców miasta bez względu na ich stan majątkowy, bez segregowania obywateli na tych których stać i których nie stać na pokrycie wszystkich kosztów, mimo zapewnionego częściowego dofinansowania.

3.2 Ponadto przedstawione w programie koszty są zaniżone. Niejednokrotnie całkowite koszty ze wszystkimi niezbędnymi badaniami, wizytami u specjalistów, lekami itd. przekraczają 23000 zł* i więcej. Skąd zainteresowane programem pary mają pozyskać pozostałe 18000zł (lub odpowiednio kolejnych tysięcy złotych więcej, w przypadku poodejmowania dalszych prób leczenia tą metodą, po wcześniejszych niepowodzeniach)?

3.3. „Uśredniając cenniki różnych klinik zajmujących się leczeniem niepłodności, możemy przyjąć, że koszt in vitro w Polsce to ok. 10 tys. – 12 tys. zł. Historie naszych czytelniczek pokazują, że w indywidualnych przypadkach kwota, jaką para musi wydać na przeprowadzenie zapłodnienia pozaustrojowego jest o 50 proc. a nawet 100 proc. wyższa, niż wskazuje pierwotnie cennik. Z czego to wynika, poznaj historie naszych czytelniczek… Na stronach klinik są cenniki. Kiedy podliczyłam, wyszło, że zapłacimy około 10-12 tys. zł. Na in vitro wydaliśmy dwa razy tyle… 23 tys. zł. Cóż, byliśmy w szoku, pożyczaliśmy pieniądze, gdzie się dało”*

*[Ile kosztuje in vitro w Polsce? Cennik vs rzeczywistość, Chcemy być rodzicami,Aneta Grinberg-Iwańska, [link podam w ostatnim komentarzu], 2017]

4.1 Zgodnie z art. 68 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej Obywatelom, NIEZALEŻNIE OD ICH SYTUACJI MATERIALNEJ, władze publiczne zapewniają RÓWNY DOSTĘP do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków PUBLICZNYCH.

4.2 W jaki sposób władze miasta zapewnić mają tu równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej, skoro z programu de facto wykluczone zostaną osoby niezamożne? Czy osoby te dla wnioskodawców są gorsze i mają nie mieć realnej możliwości skorzystania z zapisanego w programie świadczenia medycznego?

4.3 Dlatego też proszę nie dyskryminować mieszkańców w dostępie do świadczeń medycznych. Proszę poprawić ten projekt w taki sposób, aby „leczenie” w ramach programu obejmowało wszystkie możliwe koszty, a nie tylko ich niewielką część. Nie ma tu żarnego znaczenia, że wówczas mniej par skorzysta z programu. Proszę się zastanowić, czy celem wnioskodawców jest pomoc finansowa wyłącznie osobom zamożnym, czy też wszystkim mieszkańcom. Może w przyszłości wnioskodawcy zechcą wprowadzić podobne dyskryminacyjne programy leczenia nowotworów również z tylko częściowym dofinansowaniem? Z programu korzystać będą wyłącznie osoby, które na takie leczenie stać.


5. Dlaczego program wprowadza ograniczenia wiekowe dla kobiet, a nie czyni żadnych ograniczeń wiekowych w przypadku mężczyzn? Czy w przypadku mężczyzn nie występują żadne przeciwwskazania wiekowe?

Art. 32. Konstytucji RP Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.
Art. 33 Konstytucji RP Kobieta i mężczyzna w Rzeczypospolitej Polskiej mają równe prawa w życiu rodzinnym, politycznym, społecznym i gospodarczym.


6. Wątpliwości budzi także, czy program leczenia bezpłodności może być zadaniem własnym gminy. Nie będę rozwijać jednak tutaj tego wątku.

Link

*[Ile kosztuje in vitro w Polsce? Cennik vs rzeczywistość, Chcemy być rodzicami,Aneta Grinberg-Iwańska, ww.chcemybycrodzicami.pl/ile-kosztuje-in-vitro-w-polsce-cennik-vs-rzeczywistowsc, 2017]

https://www.chcemybycrodzicami.pl/ile-kosztuje-in-vitro-w-polsce-cennik-vs-rzeczywistosc/