Zasłużeni obywatele

Aleksandra Petrusewicz

Data przyznania: 2019/02/19
Kadencja: VIII
Wnioskodawca: Michał Wilkocki Przewodniczący Rady Miasta Szczecin

Aleksandra Petrusewicz - poetka, bajkopisarka, animatorka kultury, jurorka konkursów recytatorskich, a przede wszystkim pedagog specjalny. Urodziła się w Bydgoszczy, ale jako dziecko wojny spędziła ją wraz z rodziną ewakuowaną przez Niemców w Sannikach pod Warszawą, co później zarejestrowała w wydanych niedawno wzruszających, chwytających za serce tomikach prozatorskich pt. "Echa tamtych lat" oraz „Kopniak i inne opowiadania".

Do Szczecina przybyła w latach pięćdziesiątych, po maturze w Żeńskim Liceum Ogólnokształcącym, w Ostrowie Wlkp. Jest absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego i studiów surdopedagogicznych w Instytucie Pedagogiki Specjalnej w Warszawie oraz podyplomowych studiów logopedycznych na Uniwersytecie Gdańskim. Wiedzę z zakresu logopedii zgłębiała na licznych szkoleniach zarówno w kraju, jak i za granicą w tym w Wiedniu, Bratysławie i Paryżu. Była zdania, że jedynie dobre przygotowania do realizowanego zawodu uchroni ją przed przynależnością do partii i jednocześnie pozwoli na utrzymanie się na kierowniczych stanowiskach. Jak pokazało życie, miła rację.

Życie zawodowe i społeczne związała z pracą na rzecz dzieci i młodzieży oraz ich rodzin wymagających wsparcia i troski specjalnej. Łącznie w placówkach specjalnych: dla dzieci z upośledzonym słuchem, dla dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim, a także w poradnictwie psychologiczno-pedagogicznym w Szczecinie i w Warszawie przepracowała ponad 35 lat. W Szczecinie latach 1961-1970 pracowała w szkole dla dzieci niedosłyszących w Szczecinie, jako reedukator głosu słuchu i mowy, a następnie do 1975 roku, jako dyrektor placówki specjalnej dla dzieci upośledzonych.

Była wielokrotnie wyróżniana i nagradzana, m.in. za bardzo dobrze organizowany proces dydaktyczno wychowawczy, wzorową współpracę z rodzinami i opiekunami wychowanków oraz za działalność na rzecz środowiska. W tym okresie placówka przez nią kierowana parokrotnie zdobywała wysokie lokaty w różnych konkursach na rzecz środowiska, w tym także w zakresie estetyzacji miasta. W międzyczasie Instytut Badań Programowych Ministerstwa Edukacji (d. Oświaty) powierzył jej szczegółowe opracowanie programu nauczania dla klas I-III szkoły podstawowej specjalnej (dla dzieci upośledzonych umysłowo), zaś następnie powierzono Jej weryfikację zadań programowych dla klas od IV - VIII tej samej grupy upośledzeń, za co otrzymała wyróżnienie w postaci Nagrody Ministra. Wkrótce też w uznaniu Jej zasług dla miasta została uhonorowana Złotym Gryfem Pomorskim. Od 1976 do 1983 roku była dyrektorem dwóch poradni psychologiczno-pedagogicznych w Szczecinie, skąd w styczniu 1984 r. została poproszona o zajęcie stanowiska konsultanta logopedycznego w Centralnym Ośrodku Poradnictwa Psychologiczno - Pedagogicznego Ministerstwa Oświaty w Warszawie, po czym w marcu tego samego roku została powołana na stanowisko st. wizytatora d/s poradnictwa psychologiczno - pedagogicznego w tymże Ministerstwie .Dzięki Jej trudowi środowisko uzyskało w roku szkolnym 1985/1986 dodatki specjalne istniejące do dziś.

Po osiągnięciu powyższego celu, natychmiast opuściła Ministerstwo, udając się (w 49 roku życia) na wcześniejszą emeryturę. Po rocznej przerwie podjęła ponownie pracę merytoryczną jako logopeda na 1/2 etatu w Centralnym Ośrodku Metodycznym Poradnictwa Psychologiczno-pedagogicznego gdzie na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych współuczestniczyła w wydaniu kilku opracowań naukowych z zakresu logopedii, równolegle uczestniczyła w pracach nieformalnego zespołu weryfikującego i eliminującego treści zbędne (głównie ideologiczne) w programach dydaktycznych szkół wyższych, pod kierunkiem prof. Haliny Mierzejewskiej z Polskiej Akademii Nauk.
Pracę zawodową łączyła z twórczością literacką, tematycznie głównie związaną z pracą społeczną na rzecz dzieci i młodzieży niepełnosprawnej, służącą celom charytatywnym (ballady) i terapeutycznym. Jest autorką kilku tomików poetyckich a przede wszystkim wielu baśni i opowieści poetyckich dla dzieci. Do Szczecina wróciła w 1995 roku, gdzie na krótko podjęła pracę jako redaktor w miesięczniku pedagogicznym „Dialogi". Równolegle z pracą twórczą zaangażowała się w działalność samorządową.

Jest też znaną orędowniczką krzewienia kultury słowa również w placówkach szkolnych i przedszkolnych. Przeprowadziła dotąd ponad 360 spotkań autorskich w szkołach, przedszkolach oraz innych ośrodkach oświaty i kultury na terenie kraju i za granicą (Litwa, ,Niemcy ).
Niektóre jej książki „Wędrowała koza biała" oraz „Jak Nik Górka uczył kurka", czy,, Jak to w Wielkanoc u dziadków było" stanowią pierwowzór literacki spektakli teatralnych. Na 27 wydanych tytułów - 19 to książki dla dzieci, kilka z nich dwu i trójjęzyczne (niemieckie i czeskie). Niektóre zostały opracowane muzycznie: Aleksandrynkowe Boże Narodzenie, Jak to w Wielkanoc u dziadków było, Kolędy dla dzieci . Te ostatnie w 1993 roku zostały zaliczone do najpiękniejszych Kolęd Polskich Nagrań. Jej kolędy znają wszystkie dzieci przedszkolne i wczesnoszkolne w Polsce. Jest autorką opery dla dzieci pt „Muszka"( Die kleine Fliege) oraz śpiewogry o Wielkanocy. Wiele jej utworów można znaleźć w kilku almanachach i antologiach.

---

Uchwała Rady Miasta Szczecin nr XLI/1142/22 w sprawie zasad przyznawania Medalu za Zasługi dla Miasta Szczecina

Wniosek o przyznanie medalu (.doc, 12,1 KB)