Zasłużeni obywatele

Zespół Wokalny "Filipinki"

Data przyznania: 2017/05/16
Kadencja: VII
Wnioskodawca: Piotr Krzystek Prezydent Miasta Szczecin

Zespół Wokalny "Filipinki" jeden z najbardziej znanych szczecińskich zespołów w Polsce i na świecie. W całym okresie swojej działalności (1959-1974) „Filipinki" nagrały ponad 150 piosenek i dały ponad 4000 koncertów w Polsce, Związku Radzieckim, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Szwecji, Bułgarii i Czechosłowacji. Wydały kilkanaście płyt (m.in. w ZSRR i USA).

„Filipinki" to wizytówka naszego miasta. Ich kariera to opowieść jak zwykłe dziewczyny z „Ekonomika" dzięki swojej ciężkiej pracy, talentowi i szczęściu daleko zaszły. Dziś, gdziekolwiek się znajdują, mówią, że są ze Szczecina, a kolejne pokolenia podśpiewują ich piosenki.

Dla setek innych żeńskich grup wokalnych, które wówczas zaczęły błyskawicznie powstawać w szkołach podstawowych i średnich, „Filipinki" stały się obiektem kultu i naśladowania. Status gwiazd ówczesnej estrady podkreślały projektowane i szyte przez szczecińską firmę odzieżową „Dana" specjalnie dla nich kreacje, będące także przedmiotem westchnień tysięcy młodych Polek.

W czasie piętnastu lat istnienia (1959-1974) zespół Filipinki osiągnął zawrotny sukces. Zespół „Filipinki" był pierwszą polską grupą młodzieżową, która zyskała popularność nie tylko wśród swoich rówieśników, lecz także wśród wszystkich pokoleń odbiorców. Siedem skromnych, sympatycznych dziewcząt potrafiło śpiewać tak, jak nikt wcześniej nie śpiewał nowocześnie i prosto, bez jakiejkolwiek maniery. To spodobało się słuchaczom, ale pokochali „Filipinki" przede wszystkim za ich wdzięk i za to, że śpiewanie traktowały jak wspaniałą przygodę, którą przeżywały z prawdziwą radością. Krótka historia „Filipinek"

Jesienią 1959 roku w Technikum Handlowym w Szczecinie rozpoczęły się przygotowania do XV lecia istnienia placówki. Z chóru szkolnego Jan Janikowski - polski kompozytor, pianista i aranżer, wyłonił grupę najlepiej śpiewających dziewcząt i stworzył pierwszy jak nie w powojennej Polsce, to na pewno w Szczecinie girlsband. Zespół tworzyło dziewięć, potem osiem i ostatecznie siedem dziewcząt.

Wiosną 1960 roku przyszłe „Filipinki" debiutowały. Ich występ tak się podobał, że Jan Janikowski postanowił dalej pracować z dziewczętami. Już w 1961 roku Zespół Wokalny Technikum Handlowego w Szczecinie otrzymuje wyróżnienie na Wielkim Festiwalu Muzyki Pieśni i Tańca we Wrocławiu za interpretację piosenki Ave Maria no morro. W 1962 grupa wystąpiła w radiowym konkursie pn. „Mikrofon dla wszystkich", dzięki któremu zyskała popularność i otrzymała propozycję nagrań dla Szczecińskiej Rozgłośni Polskiego Radia. Nagrania te niedługo później zostały zaprezentowane szerszej publiczności na antenie ogólnopolskiej. Od tej pory zespół przestał być zespołem amatorskim i rozpoczął profesjonalną karierę. Wtedy też Jan Janikowski wraz z Włodzimierzem Ptaszyńskim napisali pierwszą piosenkę specjalnie dla zespołu pt. „Kwietniowy żart". W 1963 roku Jan Janikowski zwrócił się do redakcji popularnego czasopisma dla nastolatek „FILIPINKI", z prośbą by jego zespół nazywał się „Filipinki", gdzie otrzymał
pozytywną decyzję. Współpraca z czasopismem zaowocowała marketingowe i „Filipinki" zyskiwały coraz to większą popularność.

Szczyt popularności „Filipinek" przypadł na lata 1963-1965. W roku 1963, w styczniu wystąpiły w radiu w muzycznej audycji, a w kwietniu zadebiutowały w telewizji. Już latem tego samego roku „Filipinki" wyjechały na pierwsze koncerty zagraniczne do Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Szwecji, a jesienią nagrały swoją pierwszą płytę. W 1964 roku „Filipinki" stały się najpopularniejszym zespołem w Polsce. W czerwcowych notowaniach list przebojów w pierwszej piątce znalazły się ich trzy utwory. Ukazały się też ich dwie płyty, które znikały natychmiast ze sklepów w nakładzie ponad 700 tysięcy egzemplarzy. Po raz pierwszy wystąpiły na II Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie powstał tez pierwszy film. Rok później w Opolu otrzymały wyróżnienie. Do Opola trafiły jeszcze trzykrotnie. W 1965 roku pojechały do Kanady i USA. Tam jako pierwszy polski zespół młodzieżowy dały blisko 50 koncertów, w 38 miastach dla ponad 25 tysięcy widzów. Rok później koncertowały w Ameryce. W 1967 roku rozpoczęły tourne po Związku Radzieckim. Tam dały blisko 90 koncertów dla ponad 300 tysięcznej widowni.

Jednak wielkie sukcesy to nie wszystko. Dziewczyny, a tak naprawdę kobiety chciały już nieco innego zespołu. Chciały śpiewać o miłości, rozstaniach, życiu. Ich drogi z Janem Janikowskim rozeszły się. Nowym opiekunem był Janusz Poznakowski, a potem Mateusz Święcicki. 1968 rok to całkowita zmiana repertuaru i wizerunku dziewczyn. Zespołem zaczyna się opiekować szczecińska estrada i „Filipinki" ruszają w tourne po Polsce. W kolejnych latach zespół nagrywa płyty, dużo występuje w kraju i za granicą. W 1970 roku „Filipinki" odbyły długie tourne z Czerwonymi Gitarami w Związku Radzieckim. Występowały na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze i Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. Ich ostatnim przebojem jest piosenka pt. „Ze mną od dziś".

W latach 1973-1974 już jako tercet występują z Trubadurami. Jednak po odejściu kolejnej „Filipinki" zespół kończy działalność. W roku 2016 minęły 42 lat od ostatniego występu szczecińskiego zespołu „Filipinki". Okazuje się jednak, że słowa takich przebojów, jak „Wala twist", „Batumi", czy „Bal Arlekina" przetrwały w pamięci kolejnych pokoleń słuchaczy. Co więcej, wydaje się, że fenomen najpopularniejszego w Polsce girlsbandu przeżywa swoisty renesans.

W 2009 roku z okazji 50. rocznicy powstania Zespołu inny szczeciński twórca, reżyser i scenarzysta Rafał Bajena nakręcił film dokumentalny poświęcony „Filipinkom". Odbyła się też sesja zdjęciowa z udziałem bohaterek filmu, a zwieńczeniem tego wspomnieniowego projektu stała się płyta z nowymi wersjami ich hitów. Kilkanaście związanych ze Szczecinem zespołów i wykonawców nagrało w nowych aranżacjach i w charakterystycznej dla siebie stylistyce muzycznej piosenki, które swego czasu nuciła cała Polska. Kolejnym dowodem żywotności staw polskiej muzyki rozrywkowej tamtych lat jest album autorstwa Marcina Szczygielskiego, który w fascynujący sposób przedstawia dzieje Zespołu. Album zawiera setki zdjęć, artykułów prasowych, reprodukcji afiszy, plakatów, ulotek i programów oraz wiele unikalnych dokumentów, w tym listów od fanów zespołu.

---

Uchwała Rady Miasta Szczecin nr XLI/1142/22 w sprawie zasad przyznawania Medalu za Zasługi dla Miasta Szczecina

Wniosek o przyznanie medalu (.doc, 12,1 KB)