Archiwalne Studium kompozycyjne Miasta Szczecin 2005 z uwzględnieniem zabudowy wysokiej
wybierz: obowiązujące "Studium kompozycyjne Szczecina"
Zakres opracowania i cel studium
Studium obejmuje swoim zakresem szczególnie istotny historycznie, kompozycyjnie i funkcjonalnie fragment miasta, na który składają się dzielnice Centrum, Stare Miasto, Nowe Miasto, Śródmieście-Zachód, Śródmieście-Północ, Turzyn, Niebuszewo-Bolinko, Łękno, południowa część Drzetowa-Grabowa oraz zachodnia część Międzyodrza. Ogólnym celem opracowania jest przeprowadzenie analizy struktury kompozycyjnej ze wskazaniem obszarów lokalizowania zabudowy wysokiej oraz obszarów, gdzie wskazane jest obniżenie wysokości istniejącej zabudowy oraz przedstawieniem wytycznych dotyczących kształtowania współczesnej sylwety miasta.
Przyjęty obszar cechuje znacząca różnorodność kompozycji substancji urbanistycznej, co zostało pełniej wykazane w odpowiednich analizach. Z uwagi na to, w projekcie przyjęto założenie podziału obszaru opracowania na 16 jednostek urbanistyczno-krajobrazowych obejmujących zabudowę o zbliżonych cechach morfoplastycznych. Sposób podziału został poprzedzony odpowiednimi analizami wysokości i zagęszczenia istniejącej zabudowy.
Materiałem wyjściowym dla prowadzenia większości analiz studium było przygotowanie odpowiedniego przestrzennego modelu komputerowego miasta, który objął uproszczone bryły ok. 9700 budynków w obszarze opracowania oraz ok. 2000 – wokół tego obszaru, topografią terenu nanizaną na siatkę 4000 punktów wysokościowych z uwzględnieniem najistotniejszych skarp, przestrzenną siatkę ulic oraz sylwety najistotniejszych dominant przestrzennych – łącznie ok. 50 obiektów.
Charakterystyka metod analitycznych
Dla wszystkich jednostek urbanistyczno-krajobrazowych w obszarze opracowania przeprowadzono odpowiednie analizy struktury wysokości zabudowy. Dla każdej z nich wyznaczone zostały podstawowe parametry takie jak: średnia wysokość, łączna kubatura i intensywność zabudowy. Ponadto, przygotowano szereg bardziej szczegółowych analiz opartych o autorskie metody komputerowe. Przedmiotem analiz była również struktura wysokości zabudowy, charakteryzująca procentowy rozkład zabudowy o określonych progach wysokościach, co zostało przedstawione w formie odpowiednich wykresów. Przeprowadzone w ramach studium analizy potwierdzyły istotną różnorodność poszczególnych jednostek oraz pozwoliły sformułować odpowiednie wnioski i zestawienia koncentracji substancji urbanistycznej w mieście.
Analiza kompozycyjna zabudowy w przyjętym obszarze opracowania prowadzona była w studium dwutorowo: z jednej strony analizowano wewnętrzną strukturę urbanistyczną miasta ze wskazaniem i waloryzacją istotnych osi, zamknięć widokowych i wnętrz placów, z drugiej strony analizowano kompozycję i wartości kulturowe sylwety miasta w najważniejszych bliższych i odległych panoramach. W pierwszym przypadku wyodrębniono istotne osie kompozycyjne, które udokumentowane zostały w opracowaniu sekwencjami widoków w obu kierunkach ruchu. Analiza wewnętrznej kompozycji urbanistycznej stanowiła istotną bazę do określenia lokalizacji dla projektowanej zabudowy wyższej, która sytuowana była często w miejscach pożądanych zamknięć osi, bądź jako uzupełnienie wnętrz placów.
W drugim przypadku, odnośnie analizy sylwety w panoramach, kluczowym zadaniem było przygotowanie odpowiedniej selekcji i dokumentacji miejsc widokowych. W studium przyjęto odpowiednią klasyfikację w ramach której, udokumentowano fotograficznie 18 panoram. Podstawowym celem analiz było określenie relacji między strukturą urbanistyczną miasta w planie a jej kompozycją w istotnych widokach panoramicznych. Zastosowano w tym celu odpowiednie autorskie metody, który pozwoliły na zbadanie wpływu projektowanej zabudowy na kształt sylwety. Odpowiednie wizualizacje pozwały jednoznacznie określić przy jakiej wysokości dany budynek będzie widoczny w określonej panoramie. Analizami objęto m.in. panoramy Starego Miasta z Trasy Zamkowej, Łasztowni i Wyspy Weneckiej, oraz panoramy z ulic Unii Lubelskiej, Duńskiej i 26-go Kwietnia.
Wnioski i wytyczne
W wyniku przedstawionych scharakteryzowanych wcześniej analiz struktury urbanistycznej oraz autorskich ustaleń projektowych określono w studium następujące główne wytyczne dotyczące kształtowania współczesnej zabudowy, w tym zabudowy wysokiej:
|
• |
Utrzymanie i intensyfikację typowych cech zabudowy na obszarze większości, przyjętych jednostek urbanistyczno-krajobrazowych |
|
• |
Przyszłego, sukcesywnego przekształcania zabudowy w rejonie między ulicami Piłsudskiego, Matejki, Malczewskiego, Wyzwolenia na obszar zwartej zabudowy wysokiej |
|
• |
Kształtowanie panoram zgodnie z projektowaną linią sylwety z założeniem ochrony ekspozycji historycznych dominant przestrzennych oraz przesunięcia dominującego akcentu przestrzennego na zabudowę wysokościową w obszarze planowanej zwartej zabudowy wysokiej |
|
• |
Ochronę historycznego układu urbanistycznego z zachowaniem typowego układu kwartałowego, struktury i zwartej obudowy placów miejskich oraz – z możliwością wprowadzania dominant i subdominant jedynie w uzasadnionych kompozycyjnie miejscach, takich jak zamknięcia osi kompozycyjnych |
|
• |
Kształtowanie nowych budynków wysokich w obszarze opracowania z zachowaniem ogólnej smukłości sylwety, a w niektórych przypadkach strzelistości na zasadzie akcentu wieżowego |
|
• |
Ochronę przedpola, bądź fragmentów przedpola dla widoku z Trasy Zamkowej w stronę Starego Miasta z ekspozycją istotnych dominant |
Uwzględniając powyższe ustalenia w studium określono ogólne wytyczne dla kształtowania zabudowy w poszczególnych jednostkach, a ponadto w granicach jednostek, wyróżniono następujące cztery kategorie obszarów szczególnych uwzględniające możliwy termin potencjalnych inwestycji:
|
• |
Miejsca projektowanej zabudowy wyższej od pozostałych budynków w danej jednostce urbanistyczno-krajobrazowej zlokalizowane na niezabudowanych terenach w mieście lub na terenach z zabudową niską – tymczasową lub o małej wartości |
|
• |
Miejsca projektowanej zabudowy uzupełniającej o wysokości odpowiadającej zabudowie sąsiedniej na niezabudowanych terenach w mieście |
|
• |
Miejsca przewidziane w projekcie do przekształceń istniejącej zabudowy przy ewentualnej ponownej inwestycji terenu |
|
• |
Szczególne niezabudowane obszary wewnątrz jednostek urbanistyczno-krajobrazowych względem, których określone są w projekcie ogólne dyspozycje co do wysokości zabudowy, a ustalenie szczegółowych dyspozycji nie jest obecnie możliwe i musi być poprzedzone przygotowaniem odpowiedniego planu urbanistycznego. |
W ramach wyznaczonych obszarów wyróżnić można 9 najistotniejszych, proponowanych lokalizacji zabudowy wysokiej – pojedynczych budynków wysokich o charakterze dominant lub subdominant. Proponowane obiekty sytuowane są wzdłuż głównych osi kompozycyjnych miasta, przy ulicach Krzywoustego, Piastów i 3-go Maja:
|
• |
dwa obiekty przy Bramie Portowej na skrzyżowaniu ulic Krzywoustego i Niepodległości w formie zabudowy obrzeżnej z subdominantą przestrzenną do wysokości 26m |
|
• |
dwa obiekty przy placu Kościuszki na skrzyżowaniu ulic Krzywoustego i Piastów w formie zabudowy obrzeżnej z subdominantą przestrzenną do wysokości 24m |
|
• |
obiekt na zakończeniu osi Krzywoustego jako dominanta przestrzenną do wysokości 65m. |
|
• |
obiekt w rejonie placu Szyrockiego na skrzyżowaniu ulicy Piastów i Bohaterów Warszawy i na osi al. Powstańców Wielkopolskich – jako dominanta przestrzenna do wysokości 65 metrów |
|
• |
obiekt przy ulicy Piastów na zamknięciu ul. Narutowicza do wysokości 55 metrów |
|
• |
dwa obiekty przy ulicy 3-go Maja: na jej zamknięciu oraz na zamknięciu ul. Narutowicza w granicach placu Zawiszy Czarnego w formie dominanty przestrzennej ze strzelistym akcentem wieżowym o maksymalnej wysokości 65 metrów |
Uwagi dotyczące dalszych opracowań
Zgodnie z założeniem, zakres studium dotyczy analizy kompozycji struktury urbanistycznej określonego fragmentu miasta. Z oczywistych względów przedstawione w nim wytyczne projektowe, a w szczególności proponowane lokalizacje nowej zabudowy wysokiej, wymagają dodatkowej weryfikacji i uwzględnienia czynników technicznych, komunikacyjnych, ekonomicznych i własnościowych.
Studium zakłada, że w przypadku słabo zurbanizowanych obszarów w rejonie Międzyodrza oraz między ulicami Piastów, Kopernika, Narutowicza, Potulicką i Dąbrowskiego niezbędne jest przygotowanie odrębnych planów zagospodarowania i przekształceń, które mogłyby stanowić podstawę do rozważania miejsc lokalizacji zabudowy wysokiej. Wytyczne przedstawione w studium dla wymienionych obszarów mają charakter ogólny. Z wykonanych analiz wynika natomiast, że przy założeniu koncentracji struktury urbanistycznej w centrum stanowią one istotny potencjał rozwojowy miasta.
Autorzy:
-
dr hab. inż. arch. Waldemar Marzęcki
-
mgr inż. arch. Klara Czyńska
-
mgr inż. arch. Paweł Rubinowicz
| Wprowadził | Data modyfikacji | Rodzaj modyfikacji |
|---|---|---|
| Tomasz Czerniawski | 2021/11/15 12:43:07 | modyfikacja wartości |
| Tomasz Czerniawski | 2021/11/15 12:38:50 | modyfikacja wartości |
| Inez Chojnacka-Kurz | 2009/01/14 09:44:39 | modyfikacja wartości |
| Rafał Raniowski | 2008/01/10 14:35:13 | modyfikacja wartości |
| Krzysztof Kozakowski | 2005/08/03 10:14:58 | modyfikacja wartości |
| Grzegorz Zimnicki | 2005/08/03 09:22:10 | modyfikacja wartości |
| Grzegorz Zimnicki | 2005/08/02 09:38:35 | modyfikacja wartości |
| Grzegorz Zimnicki | 2005/08/02 08:25:42 | modyfikacja wartości |
| Grzegorz Zimnicki | 2005/08/02 08:24:41 | nowa pozycja |